В Вооруж. Силах СССР с 28.3.75. Окончил Кременчугское летное училище гражд, ав-и и курсы по подготовке офицеров запаса. В Респ. Афганистан с марта 1983. В составе экипажа вертолета совершил более 200 боевых вылетов. Показал высокое летное мастерство, мужество и самоотверженность. 27.8.1984 в течение дня сделал 4 боевых вылета. Во время последнего вылета вертолет был подбит вражеской ракетой и упал в расположение мятежников. На месте катастрофы рядом с телом Т. обнаружено 16 использованных автоматных магазинов, свидетельствующих о его неравной схватке с пр-ком. Нагр. орд. Красной Звезды (посмертно). Похоронен на кладбище "Мазурино" в Витебске. От администратора: вместе с капитаном Белицким Л.Н в одном вертолете погибли ст.лейтенант,летчик-штурман Тувальский О.Р , ст.лейтенант,авиатехник Израйлит В.Г Автор страницы может и ошибаться, но если что, скорректируйте пожалуйста. Кто знал прошу помогите уточнить. Также по непроверенным данным в том вертолете погибли: ссылка взята http://desantura.ru/forum/forum11/topic7440/ Потери 350 пдп 27 августа 1984 г. - п/п-к Спицын Валерий Иванович - числится погибшим в бою, так же как и все нижеследущие до А.Н.Чернышова включительно ст.л-т Антонов Юрий Сергеевич ст.с-т Кшеминский Григорий Петрович мл.с-т Богдан Александр Александрович мл.с-т Сайков Игорь Валентинович р-й Кузнецов Сергей Васильевич р-й Чернышов Андрей Николаевич р-й Гострый Юрий Васильевич - официально записан как погибший при катастрофе вертолёта, на котором эвакуировался с тяжёлым ранением Потери лётного персонала ВВС - к-н Белицкий Леонид Николаевич погиб в сбитом вертолёте при высадке десанта ст.л-т Израйлит Владимир Григорьевич погиб в сбитом вертолёте при высадке десанта ст.л-т Тувальский Олег Рышардович якобы погиб в бою на земле, оставшись в живых после падения сбитого вертолёта Вот эти данные были взяты из белорусской книги памяти: ТУВАЛЬСКI Алег Рышардавіч Нарадзіўся 21.7.1956 г. ў г. Віцебск. Беларус. Кандыдат у члены КПСС. Маці, Надзея Рыгораўна, вязальшчыца віцебскага панчошна-трыкатажнага камбіната імя КІМ, бацька, Рышард Іванавіч, слесар станкабудаўнічага завода імя Камінтэрна. У 1971 г. Алег скончыў 8 класаў сярэдняй школы № 23 г. Віцебска, у 1974 г.— Віцебскае ПТВ N9 57. Пасля 6-месячнага навучання праходзіў вайсковую службу ў вучэбным авіяцыйным цэнтры. У каст-рычніку 1975 г. звольнены ў запас у званні сяржанта. Працаваў транспарціроўшчыкам на панчошна-трыкатажным камбінаце імя КІМ. 3 ліпеня па кастрычнік 1976 г. зноў быў на зборах у вучэбным авіяцыйным цэнтры, атрымаў званне малодшага лейтэнанта запасу. У студзені 1977 г. паступіў у Крамянчугскае лётнае вучылішча грамадзянскай авіяцыі і сrончыў яго ў 1978 г., працавау у Мінскім аб'яднаным авіяатрадзе пілотам верталёты. Быў прызваны ў Савецкую Армію, накіраваны ў Афганістан, дзе зрабіў больш за 700 баявых вылетаў. 27.8.1984 г. ў складзе экіпажа верталёта на чале з Л. М. Бяліцкім старшы лейтэнант А. Р. Тувальскі выканаў на працягу дня чатыры баявыя вылеты. У час апошняга вылету верталёт быў падбіты варожай ракетай, узарваўся і згарэў, зваліўшыся ў размяшчэнне душманаў. Паводле сведчання відавочцаў, А. Р. Тувальскі доўга адстрэльваўся ад ворагаў і загінуў у няроўным баі. Пахаваны на Мазурынскіх мо гілках у Віцебску. Пасмяротна узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі. Яго імем названа вуліца ў г. Віцебску. З вершаў, складзеных Н. Р. Тувальскай
3 расказа капітана А. Суханава і двух іншых лётчыкаў, якія суправаджалі труну з целам А. Р. Тувальскага 27 жніўня 1984 года экіпаж капітана Л. Бяліцкага зрабіў чатыры вылеты. Даляцелі з аперацыі на падбітым верталёце, высадзілі параненага борттэхніка Галіцына, пераселі на другі верталёт, захапілі па 8 баявых ражкоў (магазіны аўтаматаў.— Рэд.). У верталёце было 11 чалавек — 8 дэсантнікаў і 3 члены экіпажа: Тувальскі, Бяліцкі, Ізраеліт (з г. Харкава). Гэты іх рэйс быў нечарговы. Ужо падрыхтаваліся да высадкі дэсанта, як раптам "стынгер" трапіў у бензабак верталёта. Палаючая машына раскалолася на дзве часткі і ўпала ў логава душманаў. Нашы лётчыкі не маглі двое сутак спусціцца да падбітага верталёта, а калі душманы адступілі, высветлілася, што ў Тувальскага было 16 выкарыстаных баявых ражкоў. Вызначылі, што Л. Бяліцкі загінуў адразу, а А. Тувальскі, скарыстаўшы яго патроны, працягваў змагацца з душманамі і ў няроўным баі загінуў. З пісьма А. Р. Тувальскага бацькам Здравствуйте, Мама, Папа и Юра!!! Сегодня получил ваше письмо, большое спасибо. Вчера вернулись из командировки, сегодня у нас свободный день, стирка и баня. Сразу же прошу извинить меня за долгое молчание. Хочу поздравить тебя, Мама, и тебя, Папа, с днём рождения и пожелать всего самого наилучшего и крепкого здоровья. (Лучше позже, чем никогда). Так получилось, что ещё в конце марта мы улетели в командировку. А там не то что конвертов, даже электричества не было. Так что вовремя не смог поздравить. Сейчас опять в Кабуле, а чувствую себя уже как дома. Дела у меня в норме, здоровье тоже. Уже загорел прилично. Только загар здесь не такой, как у нас в Белоруссии — тёмный, а с желтизной. Кормят нас ещё лучше, чем кормили раньше. Как видишь, у меня всё хорошо, так что волноваться нечего... |