Вот эти данные были
взяты из Всесоюзной книги памяти:
БЕЛЫЙ Владимир Антонович, прапорщик, старшина
мотострелк, роты, род. 23.8.1940 в дер. Березовка
Борисовского р-на Минской обл. БССР. Белорус.
Окончил ПТУ в г. Харьков.
В Вооруженные Силы СССР призван 13.4.59 Иртышским РВК Павлодар, обл. Казах. ССР.
В Республике Афганистан с ноября 1981.
Неоднократно принимал участие в боевых опер-ях.
10.4.1982 доставлял на посты охранения боеприпасы, продовольствие и воду.
Во время движения машина, на которой он следовал, подорвалась на фугасе.
В результате сильного взрыва Б. получил тяжелое ранение и скончался.
За мужество и отвагу награжден орденом Красной Звезды (посмертно).
Похоронен в г. Борисов.
В от
эти данные и фото
были взяты из
белорусской книги
памяти:
БЕЛЫ Уладзімір Антонавіч
Нарадзіўся 23.8.1940 г. ў в. Бярозаўка Барысаў-скага раёна Мінскай вобласці. Беларус. Член КПСС з 1967 г. Бацька загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны, маці, Алена Іларыёнаўна, памерла ў 1978 г. У 1956 г. Уладзімір скончыў Сморкаўскую сямігадовую школу, у 1959 г.— Барысаўскае вучылішча механізацыі сель-скай гаспадаркі № 25. У 1959 г. быў прызваны ў Савецкую Армію Іртышскім РВК Паўладарскай вобласці. Пасля службы на працягу года працаваў у Харкаве, а ў 1963 г. вырашыў звязаць свой далейшы лёс з арміяй. Служыў у Беларускай ваеннай акрузе. У 1972 г. атры-маў званне прапаршчыка. 3 1973 г. па 1978 г. служыў у групе савецкіх войск у ГДР. Потым быў накіраваны зноў на Беларусь, а ў 1981 г. ў Афганістан. Добра-сумленна выконваў свой воінскі абавязак, больш як 30 разоў суправаджаў калоны машын з боепрыпасамі і прадуктамі харчавання. Сапёры пад яго непасрэдным кіраўніцтвам абясшкодзілі некалькі мін рознай магутнасці. 10.4.1982 г. прапаршчык У. А. Белы суправаджаў калону. Машына, у якой знаходзіліся ён і яго таварышы, падарвалася на варожай міне. Пахаваны ў в. Сялітранка Барысаўскага раёна. Пасмяротна ўзна-гароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі. У У. А. Белага засталіся жонка, Тамара Мі-хайлаўна, сын Аляксандр і дачка Наталля.
Пісьмо У. А. Белага да сына
8 сакавiка 1982 г.
Здравствуй, Саша!
Получил от тебя письмо накануне твоего дня рождения. Большое спасибо, пиши почаще. У меня всё в порядке. Здоровье пока неплохое. Смотри там, слушай маму, к Наташе относись с уважением, ведь она младшая. Старайся по учёбе. Школа — это основа... Посмотрел бы, как здесь живут и какая неграмотность, особенно в кишлаках... Старайся закончить школу хорошо, а главное — дисциплина, без неё будет в жизни тяжело. Будь поскромнее как с родителями, так и в обществе. Но в обиду себя давать нельзя. За себя должен всегда постоять. В остальном я доволен тобой. У меня пока всё, передавай привет всем нашим.
В Вооруженные Силы СССР призван 13.4.59 Иртышским РВК Павлодар, обл. Казах. ССР.
В Республике Афганистан с ноября 1981.
Неоднократно принимал участие в боевых опер-ях.
10.4.1982 доставлял на посты охранения боеприпасы, продовольствие и воду.
Во время движения машина, на которой он следовал, подорвалась на фугасе.
В результате сильного взрыва Б. получил тяжелое ранение и скончался.
За мужество и отвагу награжден орденом Красной Звезды (посмертно).
Похоронен в г. Борисов.
БЕЛЫ Уладзімір Антонавіч
Нарадзіўся 23.8.1940 г. ў в. Бярозаўка Барысаў-скага раёна Мінскай вобласці. Беларус. Член КПСС з 1967 г. Бацька загінуў у час Вялікай Айчыннай вайны, маці, Алена Іларыёнаўна, памерла ў 1978 г. У 1956 г. Уладзімір скончыў Сморкаўскую сямігадовую школу, у 1959 г.— Барысаўскае вучылішча механізацыі сель-скай гаспадаркі № 25. У 1959 г. быў прызваны ў Савецкую Армію Іртышскім РВК Паўладарскай вобласці. Пасля службы на працягу года працаваў у Харкаве, а ў 1963 г. вырашыў звязаць свой далейшы лёс з арміяй. Служыў у Беларускай ваеннай акрузе. У 1972 г. атры-маў званне прапаршчыка. 3 1973 г. па 1978 г. служыў у групе савецкіх войск у ГДР. Потым быў накіраваны зноў на Беларусь, а ў 1981 г. ў Афганістан. Добра-сумленна выконваў свой воінскі абавязак, больш як 30 разоў суправаджаў калоны машын з боепрыпасамі і прадуктамі харчавання. Сапёры пад яго непасрэдным кіраўніцтвам абясшкодзілі некалькі мін рознай магутнасці. 10.4.1982 г. прапаршчык У. А. Белы суправаджаў калону. Машына, у якой знаходзіліся ён і яго таварышы, падарвалася на варожай міне. Пахаваны ў в. Сялітранка Барысаўскага раёна. Пасмяротна ўзна-гароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі. У У. А. Белага засталіся жонка, Тамара Мі-хайлаўна, сын Аляксандр і дачка Наталля.
Пісьмо У. А. Белага да сына
8 сакавiка 1982 г.
Здравствуй, Саша!
Получил от тебя письмо накануне твоего дня рождения. Большое спасибо, пиши почаще. У меня всё в порядке. Здоровье пока неплохое. Смотри там, слушай маму, к Наташе относись с уважением, ведь она младшая. Старайся по учёбе. Школа — это основа... Посмотрел бы, как здесь живут и какая неграмотность, особенно в кишлаках... Старайся закончить школу хорошо, а главное — дисциплина, без неё будет в жизни тяжело. Будь поскромнее как с родителями, так и в обществе. Но в обиду себя давать нельзя. За себя должен всегда постоять. В остальном я доволен тобой. У меня пока всё, передавай привет всем нашим.