В Вооруж. Силах СССР с 5.8.80.
Окончил Каменец-Подольское ВВИКУ.
В Респ. Афганистан с февр. 1985.
Неоднократно принимал участие в боевых рейдах по ликвидации баз и складов с вооружением и боеприпасами пр-ка. Действовал смело, решительно и самоотверженно. 7.7.1985, командуя группой, выполнял боевое задание по обеспечению форсирования осн. сил отряда спецназа через р. Тарнакруд. При отражении нападения пр-ка на переправу был смертельно ранен.
Нагр. орд. Красной Звезды (посмертно).
Похоронен в дер. Красное, там его именем названа улица.
Вот эти воспоминания прислал Евгений Третьяков (е-майл eu.tretjakov@yandex.ru)
Классный взводный - "не стуча" разбирался сам.
Выстрел с гранатомёта попал в Саню Стельмащука, взводного посекло осколками, БТР встал и потом добавило.рук-ног не было, височную кость снесло, продержался, пока вытащили. Оксак Олег возглавлял группу по выходу с боя.
Взводный умер в вертушке в Кандагар, не дотерпел.
Вот эти данные прислал Игорь Арабей:
Фото 1
Фото 2
Вот эти данные были взяты из белорусской книги памяти:
НОВІКАЎ Сяргей Васілевіч
Нарадзіўся 30. 6. 1963 г. ў в. Краснае Маладзечанскага раёна Мінскай вобласці. Беларус. Член КПСС. Маці, Ганна Мікалаеўна, настаўніца Красненскай сярэдняй школы, бацька, Васіль Сцяпанавіч, былы ваенны, на пенсіі. У 1980 г. Сяргей скончыў Красненскую сярэднюю школу, у 1984 г. — Камянец-Падольскае вышэйшае ваенна-інжынернае вучылішча. У студзені 1985 г. атрымаў назначэнне ў Афганістан. Лейтэнант С. В. Новікаў загінуў 7. 7. 1985 г. Пахаваны на радзіме, у в. Краснае. Яго імем названа вуліца ў в. Краснае, за права насіць яго імя змагаюцца піянерскія атрады Красненскай і Чысцінскай СШ Маладзечанскага раёна, СШ № 21 г. Мінска. Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалём «Воіну-інтэрнацыяналісту ад удзячнага афганскага народа».
Думал о жизни
... Там, где каждый день, каждый час были заполнены опасностью и риском, он думал больше о жизни ... В одном из первых писем к родителей с радостью сообщал, что построили для солдат и себя жилье и рядом вскопали грядки для цветов. Приготовь, мама, просил он, семена белорусских цветов. Мол, может выпадет прилететь на несколько дней в отпуск, а может кто из товарищей будет в Беларуси, то передашь их. Хочется, чтобы здесь, рядом с афганскими цветами, росли и процветали белорусские. В частых письмах рассказывал про афганскую землю и ее трудолюбивый и доброжелательный народ. А еще завещал уберечь конспекты. Пригодятся при подготовке и поступлении В военную академию. «Я, как Обыник, вандровничаю по Афганистану, - писал он в другом письме родителям. - Встречаю места даже сходный с Беларусью, речки, похожие на нашу Ущу ».
Сергей действительно любил путешествовать.
Только не как простой наблюдатель только для себя, а как пытливый открыватель. Вместе со школьными товарищами прошел по местам боев партизанской бригады имени Чкалова Барановичского соединения от д.. Пранчэйкава Молодечненского района, где это бригада образовалась в конце 1941 года, в глубь Налибокской пущи, где завершила свой боевой путь в июле 1944 г. И какова же была радость, когда на месте бывшей партизанской хлебопекарни нашел дверцу от печи, в которой партизаны пекли хлеб. Для школьного музея сделал карту-схему освобождения в. Красное и боевого пути прославленного 3-го гвардейского мехкорпуса, прошедшего с боями от Волги до Балтики. Это его работа и сейчас хранится в музее.
«Он умел свое личное подчинять общественному», - так написала в его характеристике классный руководитель 10 «А» Елена Яковлевна Бурак. Таким Сергей Новиков был до последней минуты, до последнего дыхания.
В. А. Ляшкович.
Думаў пра жыццё
... Там, дзе кожны дзень, кожная гадзіна былі запоўнены небяспекай і рызыкай, ён думаў больш пра жыццё... У адным з першых пісьмаў да бацькоу з радасцю паведамляў, што збудавалі для салдат і сябе жыллё і побач ускапалі градкі для кветак. Падрыхтуй, мама, прасіў ён, насенне беларускіх кветак. Маўляў, можа выпадзе прыляцець на некалькі дзён у водпуск, а мо хто з таварышаў будзе ў Беларусі, то перадасі іх. Хочацца, каб тут, побач з афганскімі кветкамі, раслі і квітнелі беларускія. У частых пісьмах расказваў пра афганскую зямлю і яе працавіты і добразычлівы народ. А яшчэ наказваў зберагчы канспекты. Спатрэбяцца пры падрыхтоўцы і паступленні Ў ваенную акадэмію. «Я, як падарож нік, вандроўнічаю па Афганістане, — пісаў ён у другім лісце бацькам. — Сустракаю мясціны нават сходныя з Беларуссю, рэчкі, падобныя на нашу Ущу».
Сяргей сапраўды любіў падарожнічаць. Толькі не як просты назіральнік толькі для сябе, а як дапытлівы
адкрывальнік. Разам са школьнымі таварышамі прайшоў па месцах баёу партызанскай брыгады імя Чкалава Баранавіцкага злучэння ад в. Пранчэйкава Маладзечанскага раёна, дзе гэта брыгада стварылася ў канцы 1941 г., у глыб Налібоцкай пушчы, дзе завяршыла свой баявы шлях у ліпені 1944 г. I якая ж была радасць, калі на месцы былой партызанскай хлебапякарні знайшоў дзверцы ад печы, у якой партызаны пяклі хлеб. Для школьнага музея зрабіў карту-схему вызвалення в. Краснае і баявога шляху праслаўленага 3-га гвардзейскага мехкорпуса, які прайшоў з баямі ад Волгі да Балтыкі. Гэта яго работа і зараз зберагаецца ў музеі.
«Ён умеў сваё асабістае падпарадкоўваць грамадскаму», — так напісала ў яго характарыстыцы класны кіраўнік 10 «А» Алена Якаўлеўна Бурак. Такім Сяргей Новікаў быў да апошняй хвіліны свайго жыцця, да апошняга дыхання.
В. А. Ляшковіч.