В Вооруж. Силы СССР призван 4.11.74 Володарским РВК Брянска.
В Респ. Афганистан с дек. 1979.
В бою 2.3.1980 был ранен в шею, но поля боя не покинул, продолжая помогать товарищам в выполнении задачи.
Заметив, что группа пр-ка заходит взводу в тыл, открыл по ней огонь.
В перестрелке погиб.
Нагр. орд. Красного Знамени (посмертно).
Похоронен на гражданском кладбище Володарского р-на Брянска.
Вот эти данные были взяты из белорусской книги памяти:
Нарадзіўся 25.8.1956 г. ў г. Бранск. Рускі. Член КПСС з 1977 г. Маці, Настасся Васілеўна, пенсіянерка, бацька, Аляксандр Іванавіч, працуе на машынабудаў-нічым заводзе ў г. Бранску. У 1973 г. Анатоль скончыў сярэднюю школу № 34 г. Бранска. Некаторы час працаваў электраслесарам на заводзе. У 1973 г. прызваны ў Савецкую Армію Бранскім ГВК. У 1977 г. з адзнакай скончыў школу прапаршчыкаў, у 1979 г. накіраваны ў Афганістан. Загінуў 29.2.1980 г. Пахаваны на Мазурынскіх могілках у г. Віцебску. Узнагароджаны ордэнам Чырвонага Сцяга, медалём «За адвагу". У А. А. Маўрына растуць дочкі Святлана і Вольга, якія разам з маці жывуць у Віцебску. Яго імем названа вуліца ў Віцебску.
Прыкрыў сабой...
...Рота набліжалася да горнага перавалу, які павінна была захапіць. На адным са схілаў гары Анатоль Маўрын быў паранены ў шыю і руку, але працягваў рухацца за баявым парадкам падраздзялення. Так здарылася, што ён крыху прыпыніўся І адстаў ад сваіх таварышаў. У гэты час А. А. Маўрын заўважыў, што група праціўніка пачала заходзіць
у тыл роты, займаючы пануючыя вы шыні. Папярэдзіць таварышау аб узнікшай пагрозе ў Анатоля не было магчымасці, і ён прьшяў рашэнне прыкрыць тыл роты самастойна. Заняу абарону і пачакаўшы, калі душманы наблізіліся, адкрыў агонь з кулямёта. Няроўны бой працягваўся каля дзвюх гадзін. Прапаршчык А. А. Маўрын загінуў, ратуючы жыццё таварышау.
Вот эти данные были взяты из витебской книги памяти (www.afgan.vlib.by):
Родился 25.08.1956 г. в г. Брянске. В 1973 году Анатолий окончил 10 классов, СШ № 34 г. Брянска. Работал электрослесарем на военном заводе. В 1973 году призван в Советскую Армию Брянским ГВК. В 1977 году с отличием окончил школу прапорщиков и продолжал службу. В 1979 году был направлен в Афганистан.
29.02.1980 г. рота приближалась к перевалу с целью его захвата. Военнослужащий Анатолий Маврин был ранен в шею и руку. Несмотря на ранение, продолжал двигаться за подразделением, несколько отстал. В это время он заметил, как группа противника заходила в тыл роты. Сообщить об опасности было невозможно. Маврин занял оборону и, когда противник приблизился, принял неравный бой, в котором погиб.
Награжден орденом Красного Знамени (посмертно) и медалью «За отвагу».
Похоронен в г. Витебске на кладбище Мазурино.
Перезахоронен в г. Брянске.
