В Вооруж. Силы СССР призван 20.8.78 Минским РВК Минской обл.
В Респ. Афганистан с окт. 1987.
22.10.1987 экипаж самолета Ан-26, в составе которого он действовал, выполнял боевое задание по перевозке грузов из Кабула в Джелалабад.
В р-не Джелалабада самолет был подбит зенитной ракетой и стал падать на город.
Экипажу удалось увести самолет в сторону от города, но на катапультирование времени не хватило.
При падении самолет взорвался и экипаж погиб.
За мужество и отвагу нагр. орд. Красной Звезды (посмертно).
Похоронен на Чижовском кладбище в Минске.
Вот это письмо прислала Алена Карчевская (е-майл tyly@bk.ru)
Здравствуйте! В Вашем тексте имеется неточность. Мой отец Курило Анатолий Игнатьевич родился 27 мая 1944 года. Исправьте, пожалуйста.
Нарадзіўся ў 1944 г. ў в. Сноў Нясвіжскага раёна Мін-скай вобласці. Беларус. Маці памерла, калі Анатоль вучыўся ў восьмым класе. Бацька, Ігнат Сцяпанавіч, пенсіянер.
У 1960 г. пасля сканчэння васьмі класаў Анатоль паступіў у ПТВ № 23 г. Мінска.
У 1963 г. прызваны ў Савецкую Армію.
У час службы скончыў курсы авіятараў.
Пасля дэмабілізацыі працаваў на Мінскім велазаводзе.
З 1973 г. на звыштэрміновай службе ў авіяцыі.
З 8 кастрычніка 1987 г. ў Афганістане.
22 каст-рычніка 1987 г. пасля баявога вылету, калі самалёт ішоў на пасадку, ён быў збіты непадалёк ад Джалалабада. Загінуў увесь экіпаж, у тым ліку і прапаршчык A. I. Ку-рыла. Пахаваны на Чыжоўскіх могілках у Мінску. Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі, медалём «Воіну-інтэрнацыяналісту ад удзячнага афганскага народа». У А. I. Курылы растуць дачка Алена i сын Алег, якія разам з маці, Людмілай Вячаславаўнай, жывуць у Мінску.