Вот эти данные были взяты из Всесоюзной книги памяти:
ОСАДЧУК Александр Иванович, майор, советник при нач-ке политотдела пех. дивизии афг. армии, род. 4.5.1945 в с. Новопокровка Анучинского р-на Примор, края. Русский.
В Вооруж. Силах СССР с 26.7.72.
Экстерном сдал экзамены за ср. ВПУ при Свердловском ВВПУ.
В Респ. Афганистан с апр. 1981.
Погиб при исполнении служебных обязанностей 2.8.1982.
Нагр. орд. Красной Звезды (посмертно).
Похоронен в г. Несвиж Минской обл. БССР.
АСАДЧУК Аляксандр Іванавіч
Нарадзіўся 4.5.1945 г. ў в. Нова-Пакроўка Анучынскага раёна Прыморскага краю. Рускі. Член КПСС з 1969 г. Маці, Асадчук Кацярына Іванаўна, І айчым,
Навумчанка Пётр Паўлавіч, пенсіянеры. У 1959 г. сям'я пераехала на жыхарства ў в. Гнілое Астрагожскага раёна Варонежскай вобласці. У 1960 г. скончыў сямігадовую школу ў в. Гнілое, вучыўся ў сярэдняй школе № 1 г. Астрагожска. У 1963 г. пайшоў працаваць на мясцовы завод аўтаслесарам. Адначасова вучыўся Ў сярэдняй школе рабочей моладзі, якую скончыў у 1964 г. У лістападзе 1964 г. прызваны ў Савецкую Армію. Служыў у Беларускай ваеннай акрузе. 3 1966 г. на звыштэрміновай службе, сакратар камітэта ВЛКСМ часці. У 1969 г. звольніўся ў запас, жыў у г. Нясвіж Мінскай вобласці. Працаваў на аўтабазе № 17, потым — дырэктарам раённага Дома культуры. У жніўні 1972 г. зноў звязаў свой лёс з Савецкай Арміяй. Служыў у Беларускай ваеннай акрузе. Служыў у Афганістане. 2.8.1982 г. маёр А. І. Асадчук загінуў у баі. Пахаваны Ў г. Нясвіж. Узнагароджаны медалём «Воіну-інтэрнацыяналісту ад удзячнага афганскага народа». У А. I. Асадчука растуць сын Дзмітрый і дачка Наталля.