В Вооруж. Силы СССР призван 25.6.85 Великолукским РВК.
В Респ. Афганистан с окт. 1985.
Совершая марш, 25.01.1986 дес.-штурм, рота в р-не г. Нарай провинции Кунар попала в засаду.
В составе взвода 3. прикрывал отход роты на более выгодные огн. позиции. Действуя храбро и умело, вел бой в окружении пр-ка и выполнил поставленную боевую задачу.
В этом бою погиб.
За мужество и отвагу нагр. орд. Красной Звезды (посмертно).
Похоронен на городском кладбище в Миорах.
Его именем названа улица в этом городе.
Вот эти данные были взяты из белорусской книги памяти:
Нарадзіўся 11.1.1967 г. ў г. Міёры Віцебскай вобласці. Беларус. Член ВЛКСМ. Бацька, Баляслаў Іосіфавіч, на-чальнік цэха Міёрскага РКБА, маці, Ала Пятроўна, пен сіянерка. У 1984 г. Сяргей скончыў сярэднюю школу № і г. Міёры і паступіў у сельскагаспадарчы інстьітут У г Вялікія Лукі Пскоўскай вобласці. У чэрвені 1985 г. прызваны ў Савецкую Армію Велікалуцкім РВК. Служыу у Афганістане. 25.1.1986 г. ў складзе групы з 20 чалавек вяртаўся пасля выканання баявога задания. Трапілі ў засаду. У час бою загінуў зампаліт роты. Сяргей ўзяў камандаванне на сябе і кіраваў боем, пакуль не абарвалася І яго жыццё... Пахаваны ў в. Падельцы Міерскага раёна.
Пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі.
3 артыкула «Расчынім дзверы музея» ў міёрскай раённай газеце «Сцяг працы» ад 19 ліпеня 1988 г.
Можна ганарыцца, што нядаўнія вучні нашай школы працягваюць гераічныя подзвігі сваіх землякоу. Гвардыі малодшы сяржант Сяргей Закрэўскі пасмяротна ўзнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі. Камсамолец загінуў, абараняючы свабоду народа Афганістана. Яго аднакласнікі, наведваючы школьны музей, падоўгу за-трымліваюцца ля стэндаў і стэлажоў,
якія ўшаноўваюць памяць С. Закрэўскага. Тут сшыткі, падручнікі, асабіс-тыя рэчы камсамольца, яго апошнія пісьмы дадому. У лістах, якія цяпер захоўваюцца ў музеі, Сяргей пісаў:
«Мама, ты толькі зразумей, я — камандзір і, калі што здарыцца, за каменнем хавацца не буду. Тым больш, што я адказваю за сваіх людзей».